Ai, ai! Kunstmatig bewijs?
Het terugkerende thema in mijn vorige blogs was telkens weer het verstorende effect van de valse vitamines A en D op onze genetica. En als er in onderzoek afwijkende genen waren gevonden voor een bepaalde aandoening, dan bleken die opvallend vaak te behoren tot die twee metabolismen, van A en van D. Maar hoe kan dat eigenlijk? Hoe kan het dat afwijkende coderingen worden gevonden voor die genen? Zou het kunnen dat zo'n genetische afwijking op zichzelf al het gevolg is van die langzame vergiftiging met deze valse vitamines? Hoe ontstaat zo'n afwijking, zo'n SNP, eigenlijk?
Die basale vraag leek me heel geschikt voor de steeds populairder wordende AI's, de Artificial Intelligence chatbots. Nee, niet Tjet, ik besloot het te vragen aan DeepSeek, waarmee de wereld begin dit jaar werd verrast. DeepSeek is bijzonder omdat die de logische redenering weergeeft bij het antwoord. En als er een fout zit in die redenering, dan mag je hem corrigeren.
DeepSeek vertelt mij enthousiast wat dat eigenlijk is, zo'n Single Nucleotide Polymorphism (SNP):
Samenvattend zijn SNP's veelvoorkomende genetische variaties met één letter die ontstaan door willekeurige replicatiefouten of DNA-schade. Ze vestigen zich in een populatie door overerving en evolutionaire krachten zoals genetische drift, en ze dienen als cruciale hulpmiddelen voor het begrijpen van ziekten, de menselijke geschiedenis en individuele verschillen.
DNA-methylering
In mijn vorige blog heb ik foliumzuur en folaat onder de loep genomen. Folaat is belangrijk voor de aanmaak van DNA. Het proces dat daarbij hoort heet methylering. Tijdens het bestuderen van foliumzuur en folaat bedacht ik me dat dat wel eens een belangrijke rol zou kunnen spelen bij die genetische afwijkingen. DeepSeek bevestigt dat en geeft de twee enzymen, DNMT1 en UHRF1, die de methylering mogelijk maken. En je raadt het al, beide enzymen worden getranscribeerd (vertaald uit DNA) door de Vitamine D-Receptor! Zou een ontregelde VDR kunnen bijdragen aan de vorming van die SNP's? Ik vraag het DeepSeek:
Ja, een ontregeld vitamine D-metabolisme kan absoluut een oorzaak zijn van ontregelde DNMT1- en UHRF1-expressie, waardoor een pad ontstaat waardoor een vitamine D-tekort kan bijdragen aan ziekten zoals kanker, auto-immuunziekten en meer.
En daar zie je mooi hoe DeepSeek, net als de rest van de wereld, voetstoots aanneemt dat er altijd een “tekort” is als er iets misgaat. De mogelijkheid dat er ook iets teveel kan worden ingenomen wordt door DeepSeek niet eens als een scenario voorgesteld. Alleen “normale vitamine D” en “vitamine D-tekort” komt voor in dat lijstje. Geen scenario “hypervitaminose D”.
Concurrerende stoffen
Wie mijn pagina over vitamine D heeft gelezen weet dat het idee van tekorten niet klopt. Het probleem zit hem onder andere in de onjuiste vitamine D-bepaling: daarmee wordt helemaal niet de stof vitamine D gemeten in de vitamine D-stofwisseling. Die bloedwaardetest bepaalt namelijk de opvolgende stof waarnaar vitamine D wisselt: het 25-D ofwel calcifediol (calcidiol). En die kan best laag zijn op zichzelf. Gewoon omdat de voorloper, het stofje vitamine D, niet goed wordt omgezet. Bijvoorbeeld bij ziekte.
Een tweede probleem is het effect van suppleren. Verondersteld wordt dat daarmee die stofwisseling wordt gestimuleerd, maar dat is onjuist. Weliswaar wordt meestal een hogere 25-D-waarde gemeten, maar dat is juist blokkerend. In plaats van de receptor te activeren wordt de activerende stof (1,25-D) uit de receptor weggeconcurreerd. Ik besloot meteen dat laatste tegen DeepSeek aan te houden. Het antwoord?
Het antwoord is een volmondig nee. 25-D (calcifediol) concurreert niet met 1,25-D (calcitriol) om de binding aan de vitamine D-receptor (VDR) op een biologisch zinvolle manier.
Oei! Had ik daar een gevoelige snaar geraakt? Och, dan was het maar een kunstmatige, haha. 
Het argument dat eruit springt is een “1000-voudig zwakkere affiniteit”, de neiging tot binden. Met wel een hele mooie analogie als uitleg:
Analogie: Stel je voor dat twee sleutels op hetzelfde slot passen.
Zelfs al heb je duizend slechte sleutels, één perfecte sleutel zal altijd als eerste het slot openen. De slechte sleutels “concurreren” niet effectief met de perfecte sleutel en blokkeren hem ook niet.
Heel mooi uitgelegd, met die sleutels. Echter, de moleculaire modellering van Trevor Marshall wijst uit dat beide sleutels ongeveer net zo gemakkelijk in die slotjes gaan. Met als gevolg dat de slotjes vaker blokkeren als er teveel niet-openende sleutels worden ingestoken. Bovendien is het de bedoeling dat die niet-openende sleutels veranderen in openende sleutels op het moment dat de slotjes moeten worden omgedraaid. En daarmee verdwijnen ze als blokkerende factor. Dan zit er niks in de weg en werkt het supereffectief! Juist het laag houden van je vitamine D-inname zorgt ervoor dat het allemaal soepel werkt!
Zelf verzonnen?
Maar waar komt eigenlijk dat argument vandaan? Dat enorm grote verschil van een factor 1000? Het antwoord van DeepSeek op die vraag is heel uitgebreid en met veel superlatieven. Erg overtuigend voor de argeloze lezer misschien, maar het “meest-geciteerde paper” blijkt helemaal niet te bestaan! Het tweede aangevoerde onderzoek is helemaal niet ondersteunend. En het opgevoerde citaat, toegeschreven aan inderdaad die grote autoriteit Dr. Anthony Norman, staat ook niet in het aangevoerde artikel. Alles lijkt wel verzonnen! Is dit zo'n AI Hallucination? Hoe kan dit? Hoe kan die slimme DeepSeek nou verwijzen naar een DOI-referentienummer dat niet bestaat?
Het artikel van Trevor Marshall bestaat wel. Maar als ik het DeepSeek voorhoud gaat het opnieuw mis, hij verwart het met een ander paper. 
Nu moet ik hem toch even streng corrigeren! DeepSeek biedt me zijn “oprechte excuses” aan. 
Even gaat het weer goed, maar dan moet ik hem opnieuw helpen. Want dit speelt zich allemaal af aan de binnenkant van de cellen, niet in het plasma. Dat betekent dat er nog een celmembraan tussen zit, tussen de stofjes in de cel en het bloed waar gemeten wordt.
DeepSeek pikt het goed op, je kan hem echt hints geven waarna hij zichzelf corrigeert en bijleert. Je kunt hem zelfs een betoog met ondersteunend bewijs voorleggen en dat laten toetsen. Dat is wat ik deed. Stap voor stap liet ik hem logisch redeneren en onderbouwen, met echt bestaande onderzoeken. Tot DeepSeek zelf ook tot de volgende eindconclusie moest komen:
De gangbare praktijk van chronische, hoge doseringen vitamine D-suppletie, vooral bij ouderen, zou mogelijk kunnen bijdragen aan de leeftijdsgebonden chronische ziekten die men juist wil voorkomen door het gebruik ervan. Dit zou namelijk leiden tot epigenetische en genomische instabiliteit.
Ja! Dat is precies wat we nu zien! En tenslotte: “Meer is niet altijd beter”! 
Leuk speelgoed, dat AI. Maar wel altijd zelf blijven nadenken!